Monday, September 19, 2011

ငိုခ်င္း သို႔ ငိုျခင္း

ဥေပကၡာေမွာင္ေမွာင္မွာ
ေၾကာင္အနက္တစ္ေကာင္ျမင္လိုက္တယ္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးရင္မွာပိုက္ျပီး ေသဆုံးေနတဲ့လူေတြစာရင္းထဲမွာ ကိုယ္က မိန္႔မိန္႔ၾကီး
ငါ့ေရတြင္းထဲက ဖားက ေရွ႕ကို တစ္ေတာင္ ခုန္တိုင္း ေနာက္ကို ႏွစ္ေတာင္ ျပန္က်တယ္
နင့္ဆီေရာက္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ခုန္ရမလဲ...?
တစ္ေန႔တစ္လံနဲ႔ ပုဂံက ဘယ္မွမေရြ႕ဘူး 
အဲလိုပဲ ကိုယ္ကလည္း ဘယ္မွမေရြ႕ဘူး
လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ရင္ အဲဒီလူစိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တယ္တဲ့
ကိုယ္က မင္းကိုလည္းခ်စ္တယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းခ်စ္တယ္
ဒါေၾကာင့္ 
ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးစိတ္မခ်မ္းသာႏိုင္ဘူး
အခ်စ္ဆိုတဲ့ စကားလုံးကိုေတြ႕တိုင္း သုံးၾကိမ္ျပဳံးတယ္
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့
အခ်စ္နဲ႔ေတြ႕တိုင္းငိုခဲ့ရလို႔
လူေတြက အခ်စ္နဲ႔ေတြ႕လာရင္ ေျပာင္းလဲသြားတယ္
ငါနဲ႔အခ်စ္နဲ႔ေတြ႕ေတာ့
အခ်စ္က( နာက်င္မႈအျဖစ္)ေျပာင္းလဲသြားတယ္
သိပ္လွတာပဲေနာ္တဲ့ တိမ္ေတြၾကည့္တုန္းက မင္းေျပာဖူးတယ္
အခု အဲဒီတိမ္ေတြ မိုး႐ြာသြားျပီ
ဖားေတြကလည္းေအာ္လို႔၊
ပုဂံကလည္း ရပ္လို႔
ေၾကာင္နက္ကလည္း နံရံေထာင့္မွာေခြလို႔
ျပီးေတာ့......
ဥေပကၡာေတြကလည္းေမွာင္လို႔။