Monday, October 31, 2011

လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္း


ျပီးခဲ့တဲ့ လ တစ္လလုံး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႐ွိေနခဲ့ပါတယ္။အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲ စာအုပ္ပုံထဲ ေခါင္းထိုးတာပဲ။ ျပန္လာေတာ့လည္း သယ္လို႔ရသမွ်သယ္လာတဲ့ ထဲမွာ စားစရာေသာက္စရာေတြက တ၀က္နဲ႔ စာအုပ္က တ၀က္ပါ။ အမွန္တကယ္က စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္အေၾကာင္းေျပာခ်င္လို႔ပါ။ တစ္အုပ္လုံးအေၾကာင္းေတာင္ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ ေျပာခ်င္တာေလးေတြေ႐ြးေျပာမွာပါ။ စာအုပ္က ဆရာျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္တဲ့ Andre Maurois ရဲ႕ The Art of Living ပါ။ ဆရာက ဘ၀ေနနည္း အႏုပညာ လို႔ နာမည္ေပးထားပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ေခါင္းစဥ္ခြဲ ၉ ခု ပါပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ စာအုပ္ေလးပါ။ ( အဲဒါေတြက အတည္ပါ။ အခုအပ်က္ေတြစပါေတာ့မယ္။ J ) အဟဲ ေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ “လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္း အႏုပညာ” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ပါ။ စာအုပ္ထဲမွာ ဘာေရးထားတယ္ဆိုတာထက္ကို စာအုပ္ကိုဖတ္ျပီး ေတြးမိတာေလးေတြ ေျပာခ်င္လို႔ပါ။ (စာအုပ္ထဲမွာ ပါတာေတာ့ စာအုပ္ပဲ၀ယ္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့)
ျမန္မာႏိုင္ငံျပန္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးက (မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလး ဘာကြာလဲေတာ့ မသိဘူး။ ေသခ်ာတာက အဲဒီတစ္ေယာက္က သူငယ္ခ်င္း ျပီးေတာ့ မိန္းကေလး) သူက ေျပာတယ္။ ေယာက္်ားမယူခ်င္ဘူးတဲ့ (ေသခ်ာတာကေတာ့ တရားရသြားတာမဟုတ္ပါဘူး) ေတြးၾကည့္ရင္ေၾကာက္တယ္။ ပ်င္းစရာၾကီးတဲ့။ အဲဒီတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ တစ္သက္လုံးေနသြားရမွာတဲ့။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းဆိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲတဲ့။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ငဲ့စရာမလိုဘူးတဲ့။
အဲဒါေတြက သူေျပာတာပါ။ သူေျပာတာေတြေရးျပေနလို႔ ကၽြန္ေတာ္ကပါအဲလိုေတြးေနျပီလို႔မထင္ပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မိန္းမယူျဖစ္ေအာင္ယူမွာပါ။ (အသက္အ႐ြယ္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္)
ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ မိသားစုဘ၀တစ္ခုကို တည္ေထာင္ၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ဘယ္သူလဲဆိုတာထက္ ကၽြန္ေတာ့္သား ဘယ္သူျဖစ္မယ္ဆိုတာက ပိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူဆိုတာကို ျပဌာန္းတယ္လို႔ ခံယူပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မိဘေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္၊ ျပဳျပင္ဖန္တီးခြင့္၊ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္းမွ မ႐ွိတာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တကယ္ဖန္တီး ပ်ဳိးေထာင္ယူရမွာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕သားသမီးေတြပဲ ႐ွိပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဖိုးဟာ လူ႔အဖြ႔ဲအစည္းတစ္ခု ကို သူဘယ္ေလာက္ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ထူေထာင္ႏိုင္လဲဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က တိုင္းထြာခ်င္ပါတယ္။ မိသားစုဘ၀တစ္ခုကိုေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမတည္ေထာင္ႏိုင္ရင္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုလုံးနဲ႔ ယဥ္ရင္ ဘယ္လိုမွ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမ႐ွိပါဘူး။ ဒါေတြဟာ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရယ္႐ႊင္ဖြယ္အေတြးေတြ ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆင္ေျခေတြလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ ေမာင္ဘခ်စ္၀တၳဳထဲမွာ ဆ၇ာမင္းသိခၤေရးထားတာေလးကို သေဘာက်မိပါတယ္။ မိန္းမေတြဟာ သုညနဲ႔တူတယ္တဲ့။ တခ်ိဳ႕မိန္းမေတြကဆို သုည ၅ လုံးေလာက္နဲ႔ညီမွ်တယ္ဆိုတယ္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဟာ သုညနဲ႔တူတဲ့မိန္းမကို လက္ထပ္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ သူ႔မွာ မူရင္းတန္ဖိုး ၁ ပဲ႐ွိတယ္ဆိုင္ရင္ေတာင္ ၁၀၊ ၁၀၀၊ ၁၀၀၀ စသျဖင့္ တန္ဖိုးတက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ကတ္သီးကပ္သတ္ေတြးျပီး တခ်ဳိ႕က ဆိုခ်င္ၾကမယ္။ သုညေတြကို ေနာက္မွာ မထားပဲ ေ႐ွ႕မွာထားရင္ေရာဆိုျပီးေတာ့ ဒါဆိုလည္း ပူစရာမ႐ွိေသးပါဘူး။ အရင္းက အရင္းပဲမို႔။ (ဒီေနရာမွာ သုညနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရျခင္းက မိန္းမေတြကို တန္ဖိုးမ႐ွိဘူးလို႔ ဆိုလိုတာမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကို မိန္းမတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုတန္ဖိုးျမင့္ေပးႏိုင္တယ္လို႔ ျမင္သာေအာင္ ႏိႈင္းယွဥ္ျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ မွတ္ယူေစခ်င္ပါတယ္။
ထားပါေတာ့။ စားအုပ္ထဲက ဟာေလးေျပာခ်င္ပါတယ္။ Andre Maurois က ထိမ္းျမားျခင္းအႏုပညာဆိုတဲ့ အခန္းမွာ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းကို ဆန္႔က်င္တဲ့ လူေတြရဲ႕ အျမင္ေတြ၊ အဲဒီလူေတြေျပာခဲ့တာေတြကို အရင္ေျပာပါတယ္။
“လက္ထပ္ထိမ္းျမားတယ္ဆိုတာ ဘာလဲ။ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္နဲ႔မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တို႔ဟာ အသက္ငယ္ငယ္မွာ  သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ဘ၀ကို အဆုံးသတ္လိုက္တာျဖစ္တယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေနာက္ထပ္စြန္းစားမႈအသစ္ေတြ၊ ရင္ခုန္စရာအသစ္ေတြကိုလည္း စြန္႔လြတ္လိုက္ၾကတဲ့သေဘာျဖစ္တယ္။ ခ်စ္သူခ်င္း ခ်ိန္းေတြ႔ျပီး ယစ္မူးရတဲ့ အရသာကေလးေတြကို စြန္႔လြတ္လိုက္ရျခင္း ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ထပ္ခ်စ္လို႔ ခံစားရတဲ့ အ့ံဩစရာေကာင္းတဲ့ သာယာၾကည္ႏူးမႈေလးေတြကို စြန္႔လြတ္လိုက္ရျခင္း ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕အေရးၾကီးတဲ့ အဓိကက်တဲ့ စြမ္းအင္ေတြကို ျဖတ္ေတာက္လိုက္ရတာ ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဘာမွရင္ခုန္မႈေတြမ႐ွိေတာ့တဲ့ ဘ၀ၾကီးထဲကို တစ္သက္လုံးဆင္းသက္သြားခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဘ၀ကိုစတင္ဖို႔ ျပင္ဆင္တုန္းမွာပဲ ဘ၀ဆုံးသြားရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လင္ကိစၥ၊ မယားကိစၥထဲမွာ နစ္ျမဳပ္သြားျပီး ျငီးေငြ႔စရာေကာင္းတဲ့ ဘ၀ၾကီးထဲမွာ နစ္မြန္းသြားရေတာ့တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ကုန္ဆုံးသြားရေတာ့တယ္။ ေအာင္ျမင္မႈေတြကုန္ဆုံးသြားရေတာ့တယ္။ ေအာင္ျမင္မႈေတြ႔ဖို႔ အလားအလာေတြ ပိတ္သြားရေတာ့တယ္။ အံ့ဩစရာေတြ ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ဆုံးသြားရေတာ့တယ္။ နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ အခ်စ္ဟာလည္း ေပ်ာက္ဆုံးသြားျပီး အိမ္မႈကိစၥအတြက္ လုံးပန္းရ၊ သားသမီးပညာေရးအတြက္ စိုးရိမ္ရ ျဖစ္လာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လူငယ္ရဲ႕ဘ၀၊ လူငယ္ရဲ႕ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာေတြကို မခံစားလိုက္ရဘဲ၊ မသိမသာနဲ႔ အိုမင္းရင့္ေရာ္သြားခဲ့ရတယ္။ လက္ထပ္လိုက္ရင္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲဆိုတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္အခ်စ္ေၾကာင့္ လက္ထပ္ခဲ့ေပမယ့္ လက္ထပ္လိုက္တာနဲ႔ လက္ထပ္ခ်င္ေအာင္ လႈံ႔ေဆာ္ေပးခဲ့တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္အခ်စ္ဟာလည္း ႃပိဳလဲပ်က္စီးသြားေတာ့တယ္။”
အေပၚက စာပိုဒ္က စာအုပ္ထဲကပါ။ အဲဒီမွာေျပာထားတဲ့ ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က “အသက္ငယ္ငယ္” ဆိုတဲ့ စာလုံးကို မ်ဥ္းသားျပထားပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ ေယာက္်ား၊မိန္းမ ယူကုန္ၾကရင္ေတာ့ အဲဒီမွာေရးထားတဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ စိတ္ပ်က္စရာသိပ္ေကာင္းပါတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ျပန္သြားေတာ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔တယ္။ ကိုယ္က ေက်ာင္းေတာင္မျပီးေသးလို႔ ေက်ာင္းသားစိတ္ေတာင္ မေပ်ာက္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ သားကိုယ္စီ၊ သမီးကိုယ္စီနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကျပီ။ သူတို႔ဘ၀နဲ႔သူတို႔ ေပ်ာ္ခ်င္လည္း ေပ်ာ္ေကာင္းေပ်ာ္လိမ့္မယ္။( သိပ္ေတာ့မထင္ပါဘူး)။ ဒါေပမယ့္ အားက်စရာမဟုတ္တာေတာ့ အေသအခ်ာပဲ။ ထားပါေတာ့ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္မျပဳသင့္ဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ျပဳသင့္ျပီလဲ? အဲဒါကေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး။ အသက္ငယ္ငယ္ဆိုတာက ဘယ္အ႐ြယ္အထိကိုေျပာတာလဲ? ဥပေဒအရေတာ့ ၁၈ ႏွစ္ဆို အိမ္ေထာင္ျပဳခြင့္ေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ကိုေတာ့ အသက္နဲ႔တိုင္းတာလို႔ေကာရပါ့မလား? ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္မွတ္တမ္းတင္ ဗီြဒီယိုၾကည့္မိတယ္။ အခမ္းအနားေတြၾကည့္ျပီး နည္းနည္းေတာင္ စိတ္ပ်က္တယ္။ ကုန္သြားမယ့္ေငြေတြကို ေတြးျပီး စိတ္ေတာင္ညစ္တယ္။ လာတဲ့ဧည့္သည္ေတြထဲမွာ သတု႔ိသားသတို႔သမီးနဲ႔သိတာက တစ္၀က္ေလာက္ပဲပါတယ္။ အဲဒီတစ္၀က္ထည္းမွာမွ ရင္းနွီးတာက တစ္၀က္ေလာက္။ စဥ္းစားတာၾကည့္ေပေတာ့။ ႐ု႐ွားေတြ အခုေနာက္ပိုင္းမဂၤလာေဆာင္တဲ့ ပုံစံကိုသေဘာက်ပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္မိဘပါမယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ အရင္းေတြပါမယ္။ ေနာက္အရင္းနီးဆုံးဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြပါမယ္။ (အေဖ့မိတ္ေဆြ၊ အေမ့မိတ္ေဆြေတြ မပါပါဘူး) ေျပာရရင္ေတာ့ ဒါအကုန္ပဲ။ ခန္းမရယ္လို႔လည္းမငွားဘူး။ မနက္ပိုင္း ဒါမွမဟုတ္ ညေနပိုင္း အဲဒီလူစုက ကားနဲ႔ ျမိဳ႕ထဲက ေနရာစုံ လွပတဲ့ေနရာေတြမွာ ဓါတ္ပုံ႐ုိက္၊ ေလွ်ာက္လည္၊ ျပီးရင္ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုခုမွာ( ၾကိဳတင္ဘြတ္ကင္လုပ္ထားတဲ့ဆိုင္) ေကၽြးေမြးျပီး ျပီးသြားတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီပုံစံကို သေဘာက်ပါတယ္။ ခမ္းခမ္းနားနားဆိုတာကို ဘယ္လိုမွ ခံစားၾကည့္လို႔မရေသးပါဘူး။ လိုလည္းမလိုအပ္ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ ( ဒါကိုၾကားရင္ေတာ့ မ႐ွိေသးတဲ့ သတို႔သမီးေလာင္းက စိတ္ပ်က္မွာအမွန္ပါပဲ)
အခမ္းအနားက အခမ္းအနားေပမယ့္ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတဲ့ မူရင္းအဓိပၸာယ္ကိုေတာ့ မပ်က္ေစခ်င္ပါဘူး။
လက္ထပ္ျခင္းက လူႏွစ္ေယာက္လက္တြဲျပီး လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုကိုု(အေသးေလးေပမယ့္) တည္ေထာင္ၾကည့္ျခင္းပါ
Notes: ဒီပို႔စ္အျပီးမွာ စိတ္၀င္စားသူ အမ်ဳိးေကာင္းသမီးမ်ား ဖုန္းဆက္လို႔ရပါတယ္။ ဖုန္းနံပါတ္ကေတာ့   +7931299**** ပါ ေနာက္ကေလးလုံးကိုေတာ့ ဖူးစာ႐ွင္မွန္ရင္မွန္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္)))))))))

ထပ္ေျပာခ်င္တာေလး႐ွိပါတယ္။ မေတာ္တဆ ကံဆိုးကံေကာင္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ားဒီပို႔စ္ကို ဖတ္မိခဲ့ျပီး လက္ထပ္ထိမ္းမ်ားျခင္း အေၾကာင္းေလး ေရးေပးၾကရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲဗ်ာ.. တဂ္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး... ဘေလာ့ဂ္ဂါေမာင္ႏွမေတြ ဆႏၵ႐ွိမယ္ဆိုရင္ေပါ့။