ဘယ္သူကမ်ားႀကိဳသိႏိုင္ခဲ့မွာတဲ့လဲ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ လွပေသာ လက္ေခ်ာင္မ်ားမွာ ေမွာ္ဆန္ေသာ ဖ်ားေယာင္းညွိဳ႕ငင္မႈေတြ ရွိေနတာကိုေလ။ ရွည္သြယ္ေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ား. ပန္းႏုေရာင္္ လက္သည္းရွည္ရွည္ေလးေတြ.ေ႐ႊ၀ါေရာင္ ေမြးညွင္းႏုႏုေလးမ်ားႏွင့္ ျဖဴလြလြ အေရျပားေအာက္မွ ေဖာက္ျမင္ေနရတဲ့ ေသြးေၾကာမွ်င္မွ်င္ စိမ္းစိမ္းေတြ၊ ထိုအရာေတြအားလုံးထက္ စပယ္တစ္ပြင့္လို ျဖဴေဖြးႏူးညံ့ေသာ လက္ဖ၀ါးျပင္၊ ထိုလက္ဖ၀ါးျပင္ထက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္အႀကိမ္ႀကိမ္ ေသဆုံးခဲ့ဖူးပါရဲ႕...။ လက္ေခ်ာင္းမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းတြင္ လင္းျမေသာအႏုပညာတစ္ရပ္ ပါ၀င္ေနသည္။ မီးခိုးေငြ႔ျဖဴျဖဴေတြရဲ႕ အႏုပညာလို ဖမ္းဆုပ္ရခက္တဲ့ အႏုပညာေပါ့..............
သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ေအးစက္ေသာႏွင္းပြင့္တို႔ကို ေႏြအျဖစ္နဲ႔ ပြင့္ေစတယ္။ လတစ္စင္းရဲ႕ အခင္းအက်င္းနဲ႔ေပမယ့္ မီးလင္းဖိုေလးလို ေႏြးေစတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေနမေကာင္းဘူးဆိုတိုင္း နဖူးေပၚေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့ သူ႔လက္ဖ၀ါးက လူတစ္ကိုယ္လုံးကို ပန္းေတြ တဟုန္းဟုန္းပြင့္ေစတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္။ ေက်ာက္ရုပ္ကို ႏူးညႊတ္ေစတဲ့ အႏုပညာမွာ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္မ်ား ခံႏိုင္ရည္ရွိမွာတဲ့လဲ.။ ေပ်ာ့ညံ့တယ္ပဲဆိုဆို ကၽြန္ေတာ္မငိုပါရေစနဲ႔...........
အိုကြယ္ ဗီးနပ္(စ္)ရဲ႕ ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့ လက္ေတြတဲ့လား..? ခြင့္လြတ္ပါ လက္ေခ်ာင္းေလးတို႔ရယ္။ မင္းတို႔ေလးေတြက ဆူးကင္းတဲ့ ႏွင္းဆီပါ။ ဘယ္လိုပဲဆိုဆို မင္းတို႔ေလးေတြရဲ႕ ေသြးတိုးႏႈန္းက ငါ့ဘ၀ကို အဆုံးသတ္သြားေစႏိုင္တယ္။ မင္းတို႔ေတြက ပန္းပြင့္ေစတဲ့လက္ေတြပါ။ ခက္တာက ငါကပန္းတစ္ပြင့္ မဟုတ္ဘူးကြယ္..။ ငါက ဗုံးတစ္လုံး ...ခံစားခ်က္ေတြကို ၾကံဳး႐ုံး သိုေလွာင္ရာေပါ့။ ငါ့ကို မပြင့္လန္းေစခ်င္စမ္းပါနဲ႔ကြယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ငါလည္း ႏွင္းဆီေသြးနဲ႔ နင့္လက္ကေလးကို ေမႊးျမခ်င္တာေပါ့။ နင့္လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္ ေလာကႀကီးကို ရင္ဆိုင္ၾကည့္ခ်င္တာေပါ့။ တကယ့္တကယ္မွာေတာ့ နင့္လက္ဖ၀ါးက လိပ္ျပာေတြ က်က္စားဖို႔သာပါ။ ဗုံးတစ္လုံးရဲ႕ စနက္တံျဖဳတ္ဖို႔ နင့္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ အလုပ္မလုပ္သင့္ပါဘူးကြယ္။ ေလကြယ္ရာမွာ ပန္းတို႔နဲ႔သာေပ်ာ္ပါေတာ့..။ ေလာကအတြက္ သားေခ်ာ့ေတး နင့္လက္နဲ႔ေရးပါ။ အေ၀းကေန ငါၾကားပါလိမ့္မယ္။ ကမာၻေပၚက မိခင္တိုင္း အဲဒီသားေခ်ာ့ေတးကို ဆိုၾကတဲ့အခါ ဗုံးတစ္လုံးက ပန္းေတြ အတုန္းအ႐ုန္းပြင့္တာ နင္ျမင္ရလိမ့္ဦးမယ္...။
တကယ္ေတာ့ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမွာ ပန္းပဲ ပြင့္ခြင့္ရတာပါ။ သူ႔လက္ကေလးေတြဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေခါက္တစ္ခါ မက္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ထက္မပိုခဲ့ပါဘူးေလ။ မိုးႀကိဳးမုန္တိုင္းေတြ တိုက္ခတ္တိုင္း သူအားကိုးတႀကီး ကိုင္ထားတတ္တာ ကၽြန္ေတာ့္လက္မွမဟုတ္တာ။ တပါးသူအတြက္ တခါးပိတ္တတ္တဲ့လက္က ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ (ထြက္သြားဖို႔) တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့လက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ဖ်ားေယာင္းတတ္တဲ့ နတ္သမီးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ဖူးပါသလား...?
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုမွ စြဲလမ္းခဲ့ေသာ၊ လက္ဖ၀ါးေလးေတြရဲ႕ ႏူးညံ့မႈေအာက္မွာ က်႐ႈံးခဲ့ရေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ေပါ့။
“ႏူးညံ့တဲ့အထိအေတြ႔.. ကၽြန္ေတာ္ဘာေၾကာင့္ေမ့မရတာပါလိမ့္...? ”
12 comments:
ေလကြယ္ရာမွာ ပန္းတို႔နဲ႔သာေပ်ာ္ပါေတာ့..။ ေလာကအတြက္ သားေခ်ာ့ေတး နင့္လက္နဲ႔ေရးပါ။ အေ၀းကေန ငါၾကားပါလိမ့္မယ္။ ကမာၻေပၚက မိခင္တိုင္း အဲဒီသားေခ်ာ့ေတးကို ဆိုၾကတဲ့အခါ ဗုံးတစ္လုံးက ပန္းေတြ အတုန္းအ႐ုန္းပြင့္တာ နင္ျမင္ရလိမ့္ဦးမယ္.............
မင္းစာဖတ္ရတာလည္း လူကိုေပ်ာ႔ေပ်ာင္းျပီး ႏံုးသြားတာပဲ..
ေရးတတ္ရန္ေကာကြာ
ေမ႔မရတဲ႔မင္းရဲ႕ဗီးနပ္စ္လက္တစ္စံုကို ဆုပ္ကိုင္ခြင့္ရပါေစေတာ႔
“အိုကြယ္ ဗီးနပ္(စ္)ရဲ႕ ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့ လက္ေတြတဲ့လား..?”....
-----------------------------------------------------------------------
“ေမ႔မရတဲ႔မင္းရဲ႕ဗီးနပ္စ္လက္တစ္စံုကို ဆုပ္ကိုင္ခြင့္ရပါေစ”...လို႕ဆုေတာင္းေပးခဲ႔တယ္ေနာ္...
---------------------------------------------------------------------------
Happy New Year............ပါေနာ္..
Happy New Year Dear Bro .....(sorry ..I am really busy yet tried my best to post new one yesterday, but cant visit and write comments to all of you....sorry...., try to respond coming Monday...) May all of your wishes come true ......:D
With Love/ Your Sis ..CKA
လာဖတ္သြားတယ္ေနာ္
ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ တူတယ္။ တကယ္ ကိုထိထိမိမိပဲ။
ကိုေ၀လင္းေရ Happy New Year။
အလယ္အပိုဒ္ေလးကေတာ့ ေနရာခ်ျပီး ေရးလိုက္ရင္ ေမာ္ဒန္ ကဗ်ာေလး တပုဒ္လို ျဖစ္သြားမလားပဲ ။
စိတ္အာရံုမွာစြဲလန္းရင္ ႏုညံ့တဲ့အထိအေတြ႔မွ မဟုတ္ပါဘူး အရာရာကို မေမ့နိင္တာပဲလို႔ထင္မိတယ္
ေဝလင္းေရ...ငါ့ေမာင္ေလးကို ခုမွ လာႏႈတ္ဆက္ရေတာ့တယ္...။ ငါ့ေမာင္ေလး စာေတြက ျမင့္ေတာ့ အမက လိုက္မမီဘူးဟဲ့၊ အဖြာႀကီးမႈတ္လား....:D
လက္တစ္စံုကိုေတာ့ ေၾကာက္မိပါရဲ႕.... ဒီေလာက္ အင္အားျပင္းတာ...ခံစားသြားတယ္ ညီေရ...
ညီေလးေရ...
ဟိုတစ္ေန႔က လာဖတ္ေသးတာ...။
ဒီေန႔က ေနာက္တစ္ေခါက္ေလ...။
အဲ့ဒီလိုေရးႏိုင္တာေလး...သေဘာက်တယ္....။ စကားလံုးနိမိတ္ပံုေလးေတြနဲ႔ ေျပာခ်င္တာကို ေဖာ္ျပသြားတယ္လို႔ အစ္ကိုေတာ့ထင္မိတယ္...။ ခံစားသြားတယ္ညီေလးေရ...။
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
အဲ အေရးက မုိက္တယ္ဗ်
ေ၀လင္းေရ...
ေမွာ္လက္ေခ်ာင္းေတြ အေၾကာင္းကုိလာခံစားသြားပါတယ္
အလယ္က စာသားေလးက စိတ္ဝင္စားမႈေတြ
ထိေရာက္မေတြ ရွိပါတယ္
Post a Comment