Wednesday, April 28, 2010

မ်က္ရည္

                                
ခ်ဳိျမမည္ထင္ေသာ ေမတၱာတရားက ခါးသက္သြားခဲ့တာကို အလန္႔တၾကားၾကည့္မိ....
ေသျခင္းတရား ပ်ံသန္းလာေနတာကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၾကည့္ေနရသလိုမ်ဳိး...
အရာအားလုံးရပ္တန္႔။ ကိုယ္ဖန္တီးမိတဲ့ နာက်င္မႈက ကိုယ့္ကိုအႏိုင္ယူသြားတဲ့အခါ၊ ေတာက္ပမႈထဲ တစ္ကိုယ္လုံး ၿပိဳဆင္းသြားေလရဲ႕...
႐ႈံးနိမ့္ပါမ်ားလာေတာ့ ငိုေႀကြးဖို႔ေတာင္ မတတ္ႏိုင္ေတာ့...
တားဆီးထားေသာ စည္းမ်ား... ကာရံထားေသာ မ်က္ႏွာဖုံးမ်ား...
အမွန္တရားသည္ အျမဲတမ္း မခ်ဳိၿမိန္ခဲ့ပါ..။ အထူးသျဖင့္ ခံစားခ်က္ႏွင့္ယွဥ္ေသာအခါ အမွန္တရားသည္ ခါးပါသည္။
အခ်စ္က ေပးဆပ္ျခင္းလို႔ဆိုရေလာက္ေအာင္လည္း ႐ုပ္႐ွင္မဆန္ခဲ့ပါ....။
သူမခိုကိုးရာသည္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္မဟုတ္ခဲ့သည့္တိုင္... သူမအားကိုးတႀကီး ကိုင္ဆြဲရာလက္သည္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ မဟုတ္ခဲ့သည့္တိုင္ ခြင့္လြတ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းသည္ သေဘာထားႀကီးလြန္းျခင္း မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါသည္။ (စိတ္သက္သာရာ သက္သာေၾကာင္း ၾကံဖန္ေျဖသိမ့္တတ္တာလည္း ပါမည္။) ဘယ္လိုပင္ၿပံဳးၿပံဳး ႏွလုံးသားကေတာ့ နာက်င္ရသည္သာ...။ 
အခ်စ္က အဆိပ္သီးဆိုသည့္တိုင္ ခ်က္ခ်င္းမေသႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ဆက္လက္စားသုံးမိတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ 
ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ထိုအရာကို အခ်စ္ဟုေခါင္းစဥ္မတပ္ခ်င္ပါ။ အခ်စ္သည္ ကမာၻေပၚ႐ွိ ခံစားခ်က္မ်ား အားလုံးအနက္ သံသယျဖစ္ဖြယ္ အေကာင္းဆုံးစာရင္းမွာ ပါ၀င္ပါသည္။
တစ္ခါတစ္ေလ အေတြးမ်ားသည္ မိမိကိုယ္ကို သတ္ေသရာ ဓါးတစ္လက္၊ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္း ဒါမွမဟုတ္  အဆိပ္တစ္ခြက္ ျဖစ္ေနႏိုင္ပါသည္။ လူသားတစ္ေယာက္၏ အသိဥာဏ္ပညာသည္ အခ်ဳိ႕ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားမွ ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ရန္ လုံလုံေလာက္ေလာက္ မသန္မာခဲ့ပါ။ (ဒါမွမဟုတ္ ကယ္တင္ရန္)
မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္မွ ေကာင္းက်ဳိးေပးမည္မဟုတ္ေသာ အသိတခ်ဳိ႕အတြက္မူ “ေမာဟ” ကို ကၽြန္ေတာ္ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေတာင့္တပါသည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ သာယာလွပေသာ ညခ်မ္းတခ်ဳိ႕အတြက္ေတာ့ အိပ္မက္တခ်ဳိ႕ကို ေမ့ပစ္ေကာင္း ေမ့ပစ္ရပါလိမ့္မည္။ (အထူးသျဖင့္....)
ျဖစ္ႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ကမာၻဦးလူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ အခ်စ္က ဘယ္လိုအခန္းက႑က ပါ၀င္ခဲ့သလဲ သိခ်င္ပါေသးသည္။ 
ေနာင္တလြယ္လြယ္၇တတ္ၿပီး မ်က္ရည္လြယ္လြယ္က်တတ္ေသာသူမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္ပါသည္။ လြယ္လြယ္ရတတ္ေသာအရာမ်ားသည္ လြယ္လြယ္ႏွင့္ပင္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မည္။
အထူးသျဖင့္ သူမ၏မ်က္ရည္မ်ားတြင္ ခံစားခ်က္ ဘယ္ႏွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းပါမွန္း ကၽြန္ေတာ္မခန္႔မွန္းတတ္ခဲ့ပါ။ 
သို႔ေသာ္ ထိုမ်က္ရည္စက္မ်ား၏ နာက်င္ေစႏိုင္စြမ္းကိုေတာ့ ႏွလုံးသားႏွင့္ရင္း၍ ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံရပါလိမ့္မည္။ 
အေျဖသိၿပီးသားေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ အေျဖမ႐ွိေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို သူမက ေမးလာေသာအခါ သူမ မ်က္လုံးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေစ့ေစ့ မၾကည့္ရဲခဲ့ပါ။ 
သူမ၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္ဆိုပါလွ်င္ သူမ၏မ်က္ရည္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ က်ိန္စာတခ်ဳိ႕ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ 
မသိသင့္တာကို သိမိသည့္အတြက္ သို႔မဟုတ္ သိရန္ႀကိဳးစားမိျခင္းအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ရ႐ွိတာက နာက်င္မႈသာ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ 
တခ်ဳိ႕ေသာ ေမးခြန္းမ်ားအတြက္ အေျဖမလိုအပ္ပါ....

note; ေပ်ာ္႐ႊင္ တည္ၿငိမ္ခဲ့ၿပီထင္ခဲ့ေပမယ့္ အဲေလာက္ကံမေကာင္းခဲ့ဘူးဆို၇မယ္။ ဒီအက္ေဆးကို ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ စိတ္အ႐ႈပ္ရဆုံးညေနခင္းတစ္ခုမွာေရးပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္မယုံၾကည္တာအတြက္ ဒီေလာက္ထိ ခံစားရလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ခဲ့ဖူးပါဘူး။ လုပ္ေနက် အားလုံးပ်က္စီးကုန္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လူေတြရဲဲ႕ မသိဆိုး႐ြားႏိုင္မႈနဲ႔ တခ်ဳိ႕ရဲ႕ ပါးနပ္မႈေတြေၾကာင့္ပဲ ဆိုၾကပါစို႔.....။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေရတံခြန္ေအာက္၀င္လည္း အပိုပဲဆိုတာလို ျဖစ္ေနတယ္....( ဓါတ္ပုံကို Google ကယူပါတယ္..)
ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ..
ေ၀လင္း
                 

3 comments:

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

အဲ....
ဟိုတေလာကေၿပာေတာ႔ ေပ်ာ္ေနၿပီဆို....
ကဗ်ာေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ေရးႏိုင္ေတာ႔မယ္ဆို...
အခုေတာ႔ “လတ္တေလာ...”...ခံစားမႈေလး “.......” ၿဖစ္လို႕သြားၿပန္ၿပီ...
“သူမ”...လက္ခ်က္ပဲထင္တယ္...

သိဂၤါေက်ာ္ said...

အခ်ိန္တစ္ခုေလာက္ ၾကာရင္ေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြ အနည္ထိုင္သြားမွာပါ...

ကိုလူေထြး said...

ခ်ေရးလိုက္ေတာ့လည္း ရင္ထဲမွာ နဲနဲ ေပါ့သြားသလို မခံစားရဘူးလား...

းဝ)