Sunday, March 7, 2010

မိုးစက္တို႔ႏွင့္….



တိုက္ခန္းတြင္းတိတ္ဆိတ္မႈကို ႏႈိးစက္သံတစ္ခုက ၿဖိဳခြဲပစ္လိုက္သည္။ ေစာင္ေအာက္က လက္တစ္ဖက္ ထြက္လာၿပီး အဲဒီအသံကို ရပ္တန္႔ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ အသံက တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညအလယ္မွာ ပိုပိုၿပီး က်ယ္ေလာင္လာသည္။ အဲဒီအသံက ႏႈိးစက္သံမဟုတ္ဘဲ ဖုန္းျမည္သံျဖစ္ေနတာ သူမ သိသြားသည္။ အလ်င္အျမန္ပဲ ဘီ႐ိုပုေလးထဲက ဖုန္းကို လိုက္႐ွာလိုက္သည္။
-          ဟယ္လို! - အိပ္ခ်င္မူးတူးအသံျဖင့္ ခပ္တိုးတိုး ထူးလိုက္သည္။
-          ဟယ္လို၊ ေနေကာင္းလား..?
သူမႏႈတ္ဆိတ္ေနမိသည္။
-          ႐ုတ္တရက္ႀကီး ကိုယ္မင့္အသံကို ၾကားခ်င္လာလို႔ ဖုန္းဆက္လိုက္တာ။ မင့္အသံနားေထာင္ရတာ ခုမွ အိပ္ရာက ႏိုးသလိုပဲ။ sorry ေနာ္.. စိတ္မဆိုးပါနဲ႔။
-          ဒါပဲလား..? ႐ွင္ေျပာခ်င္တာ..
-          အျပင္မွာမိုးေတြ႐ြာေနတယ္…
-          ဒါပဲေပါ့.ဟုတ္လား…
တစ္ဖက္က ခဏၿငိမ္သြားၿပီး….
-          အင္း…ဟုတ္တယ္။
-          ဒါဆိုလည္း ဒါပဲေလ..။ ခြင့္လြတ္ပါ။ ေနာက္တစ္ခါ ညအခ်ိန္မေတာ္ အဲ့လိုဆႏၵမ်ဳိး မေပၚေအာင္ အသံသြင္းၿပီးပို႔ေပးလိုက္မယ္ ဟုတ္ၿပီလား..။
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူမဖုန္းကို ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ေနာက္ ေခါင္းအုံးေပၚ မွီခ်လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူမအိပ္မေပ်ာ္ေတာ့…။ ဘာေၾကာင့္မ်ား သူဖုန္းဆက္တာပါလိမ့္..? ႏွလုံးေသြးတို႔ကို လည္ပတ္ေစေသာ ႏွလုံးသားက သူ႔တာ၀န္သူထမ္းေဆာင္႐ုံမဟုတ္ပဲ ႏွလုံးခုန္သံႏွင့္အတူ အတိတ္က အေၾကာင္းအရာေတြကို ျပန္ၿပီး သယ္ေဆာင္လာသည္။ ဒုတ္..တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ ဒုတ္..ဒုတ္…
ဟင့္အင္း သယ္မလာပါနဲ႔ ..။ ေၾကကြဲဖြယ္ အတိတ္ေတြကို ဘယ္သူကမ်ားႏွစ္ခ်ဳိက္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ..? ၀င္လာတဲ့ခံစားခ်က္တခ်ဳိ႕ကို ေမာင္းထုတ္ရင္း မီးဖိုခန္းဆီသို႔ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ လွမ္းလာမိသည္။ လက္ဖက္စိမ္းရည္ တစ္ခြက္ေလာက္ တည္ေသာက္ရန္ စိတ္ကူးႏွင့္ျဖစ္သည္။ ခုခ်ိန္မွာ သူမစိတ္ကို သက္သာေစဖို႔ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္မွျဖစ္မည္ေလ။ လက္ဖက္စိမ္းရည္ေလးကေတာ့ သူမကို ႏွစ္သိမ့္ေပးႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕ ဟု ေတြးမိသည္။ ေရေႏြးအိုးကို ပလပ္ထုိးၿပီး ေရေႏြးအဆူကို ေစာင့္ေနမိသည္။
သူမရဲ႕ အၾကည့္တို႔က မထင္မွတ္ပဲ ျပတင္းေပါက္ေပၚေရာက္သြားသည္။ မိုး….
မိုးစက္ေလးေတြက ျပတင္းမွန္ကို တေျဖာက္ေျဖာက္ က်ေရာက္ရင္း ေရစီးေၾကာင္းေလးေတြအျဖစ္ ေျပးဆင္းသြားၾကသည္။ ျပတင္းမွန္ေလးကို လက္ျဖင့္ အသာအယာ စမ္းသပ္ရင္း တီးတိုးဆိုမိသည္။
-          စကားေျပာရေအာင္ မိုးစက္ေလးတို႔ရယ္…
မိုးစက္ေလးေတြ ျပတင္းမွန္ကို လာမွန္တဲ့ အသံက ရင္းႏွီးၿပီးသား ခံစားခ်က္တခ်ဳိ႕ကို သယ္ေဆာင္လာသည္။
မိုးေတြ႐ြာတဲ့အခါတိုင္း ႏွစ္ေတြဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ၊ မိုင္ေတြဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀း သူ႔အေၾကာင္းက ေခါင္းထဲေရာက္လာသည္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြက ဘ၀တစ္ခုျခားခဲ့ၿပီလို႔ ထင္၇ေလာက္ေအာင္ ၾကာခဲ့ၿပီလို႔ ထင္မိသည္။ သူမရဲ႕ အသည္းႏွလုံးလိုပဲ ေအးစက္ေနတဲ့ ျပတင္းမွန္ကို ခပ္တင္းတင္းဖိပြတ္ရင္း သတိရျခင္းေတြကို ဖ်က္ပစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနမိသည္။
ေရေႏြးဆူလာၿပီ… ဒါေပမယ့္ သူမကေတာ့ ျပတင္းမွန္နဲ႔ မိုးစက္ေတြကို ျဖတ္ၿပီး အေ၀းကို ေငးေနမိတုန္းပဲ။ တကယ္လို႔ ျပတင္းမွန္ကသာ ကာမထားခဲ့ဘူးဆိုရင္ ျပတင္းမွန္ေပၚက မိုးစက္ေလးေတြနဲ႔ သူမပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္စက္ေလးေတြဟာ တစ္သားတည္းျဖစ္ေနမွာအမွန္ပဲ… ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျပတင္းေပါက္နားကေန သူမခြာလာခဲ့သည္။ ေရေႏြးအိုးခလုတ္ကို ပိတ္ၿပီး အခန္းထဲ၀င္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး ေနာက္ဆုံးအ၀င္ call ကို ေရြးကာ call ဆိုတဲ့ ခလုတ္ေလးကို ႏွိပ္လိုက္သည္။ ေ႐ွာင္တိမ္းလို႔ မရတဲ့ ခံစားခ်က္ကို လက္ခံလိုက္တာပဲ ေကာင္းပါလိမ့္မည္။  “တူ…” ဆိုတဲ့ ဖုန္း၀င္သြားတဲ့ အသံေလးကို ၿငိမ္ၿပီး နားေထာင္ေနမိသည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ “တူ….” ေနာက္
သုံး…
ေလး….
-          ဟယ္လို..! - ျပန္ေျဖလိုက္တဲ့ ေယာက္်ားသံတစ္သံကို ၾကားရသည္။
-          ႐ွင္သိလား.. အျပင္မွာ မိုးေတြ႐ြာေနတယ္..
-          ကိုယ္မင္းမ႐ွိရင္ မေနတတ္ဘူး…
-          ကၽြန္မအတြက္လည္း ႐ွင္နဲ႔ မိုးေပါ့…
-          မိုးစက္ေလးေတြနဲ႔….
                                                          Розум Аня ၏ Дожь и мы ကို ျပန္ဆိုပါတယ္။
 
Note; စာေတြလိုက္ဖတ္မိတဲ့အထဲက သေဘာက်တာေလးေတြ ဘာသာျပန္ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ အားမရေသးပါဘူး..။ ခုတင္လိုက္တဲ့ ပို႔စ္ဆိုလည္း မူရင္းစာေရးသူက ေတာ္ေတာ္လွလွပပ ေရးထားတာပါ။ ကိုယ့္လက္ထဲေရာက္မွ ပ်က္စီးသြားတာ ၀မ္းနည္းပါတယ္။

8 comments:

Moe Tain Nyo said...

ဘယ္ကလာ ပ်က္စီးသြားရမွာလည္း။
အခုဘာသာၿပန္ပံုကို ႀကိဳက္တယ္ဗ်။ ႏုႏု ေလးပဲေလ။

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ဒါ ဘယ္ဘာသာကေန ျပန္တာလဲဟင္...အသြားေလးလွတယ္ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ ထိမိတယ္ ေကာင္းပါတယ္ ေမာင္ေလးရဲ႕...:)

သိဂၤါေက်ာ္ said...

ဘာသာျပန္ေလး ေကာင္းပါတယ္.. တိုတိုေလးနဲ႕ ခံစားခ်က္ပါတဲ့ စာေလးပဲ..

ကိုလူေထြး said...

စာဖတ္ျပီး ဝမ္းနည္းပူေဆြး ငိုေကြ်းရွိဳက္သံေတြ ၾကားလိုက္ရသလိုပဲ...

လက္စသတ္ေတာ့ မူရင္းစာေရးသူဆီက လာတဲ့အသံေတြကိုး...

(ခပ္တည္တည္ ေနာက္သလိုလိုႏွင့္ အတည္ေျပာသြားသည္)

း))

~ဏီလင္းညိဳ~ said...

ညီေလးေရ...
႐ု႐ွားစာေတြဖတ္တတ္ၿပီး..ဘာသာျပန္ႏိုင္တာကို အားက်ပါ့ဗ်ာ...။
ညီေလးေရးထားတာေလးကိုဖတ္ရင္း ေမ်ာသြားတယ္....း))
(ေနမေကာင္းဘူးလား....ေဆးေသာက္...ဒါပဲ...။ လူႀကီးေျပာသြားတာ နားေထာင္ပါ...း))
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ

ၿမတ္မြန္ said...

ဝါးးးးမိုက္တယ္ ေတာ္၏..။

Khyl said...

ေ၀လီေ၀လင္းကေတာ္တယ္ကြာ... တဂယ္ေျပာတာ.... ကိုယ္ေတြ႕ေရးေနတာလုိ႕ေတာင္ ထင္သြားေသးတယ္... :))

noblemoe said...

ဇတ္လမ္းတိုေလး ဖတ္လို ့ေကာင္းလိုက္တာ
ေနာက္ဇတ္လမ္းတိုေလးမ်ားကို လည္းေမွ်ာ္ေနပါမည္။
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစေနာ္
မိုး