Friday, December 4, 2009

အ႐ူးစာ.........

လူဆိုတာ ကိုယ့္ငိုသံကိုယ္ အက်ယ္ဆုံးၾကားၾကတာခ်ည္းပါ။ ဒါေပမယ့္ ငါ့ႏွလုံးသားက စီးက်လာတာက မင့္မ်က္ရည္ေတြပါခ်စ္သူ။ မိုးေတြတဖြဲဖြဲ ႐ြာေနတာေတာင္ မင့္ထီးေအာက္ မခိုျဖစ္ခဲ့ဘူး။ လမ္းခ်င္းတူတာေတာင္ တစ္ေယာက္တစ္လမ္း။ မင္းက ဦးေႏွာက္ကို အစာေကၽြးၿပီး၊ ငါက ႏွလုံးသားကို ေမြးျမဴတယ္။ ဘယ္တံခါးကိုပဲဖြင့္ဖြင့္ မင့္ကိုေတြ႔ေနရေတာ့ ဘယ္အခန္းကိုမွ ငါမ၀င္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ျပတ္သားတဲ့မိန္းမေတြထဲမွာမွ မင္းက ပိုျပတ္သားတယ္။ ခင္မင္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာမွ မင္းကပိုၿပီးခင္တတ္တယ္။ ေက်ာခိုင္းထားရင္ေတာင္ တစ္ေယာက္ရင္ခုန္သံ တစ္ေယာက္ ၾကားႏိုင္ဦးမယ္။ ခုက လက္ခ်င္းမတြဲပဲ ယွဥ္တြဲေလွ်ာက္ေနရတာ။ ငါတို႔နည္းနည္းေတာ့ စိမ္းသြားသလိုပဲ။

သမိုင္းမတင္မီက လူကိုမွ မီးလာေပးတဲ့ နတ္သမီးေရ။ ငါကအေမွာင္နဲ႔ေနသားက်ေနပါၿပီကြယ္။

ေဆာင္းမနက္ခင္းေတြထဲ ငါႏွင္းဆီေတြ ေမွ်ာခဲ့ဖူးတယ္။ သူတို႔ေတြလည္း လမ္းမွာ ၾကာေနၾကတာေနမွာပါ။ တစ္ေန႔ေတာ့ မင့္ဆီေရာက္လာမွာေပါ့။ သူတို႔ေတြကိုေတြ႔ရင္သာ ေဖးမလိုက္ပါကြယ္။ အဲဒီထဲမွာ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြပါတယ္။ တစ္ေန႔ေန႔…တစ္ေန႔ေန႔ေပါ့……

ငယ္ကတည္းက အေျပးသန္တဲ့မင္းက ခုထိလည္း မရပ္ေသးဘူး။ မင္းသိပ္ေမာေနမွေပါ့။ ေျပးသည္ျဖစ္ေစ၊ ေႏွးသည္ျဖစ္ေစ ပန္းတိုင္ကေတာ့ ေရာက္လာမွာပဲကြယ္။ မင့္နဖူးမွာေခၽြးစို႔တာေတာင္ ငါမျမင္ခ်င္လို႔ပါ။

“စိတ္ဆိုးတယ္”

မင္းနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ငါ့မွာ “ဘ၀အဆက္ဆက္”ဆိုတာ မ႐ွိဘူး။ ဒီဘ၀ရဲ႕ ထပ္တူညီတဲ့ ဒဏ္ရာေတြ ငါသယ္မသြားခ်င္လို႔။

“ႀကိဳးစားေနာ္”

ေတြ႔ရာခရီးကို ေတြ႔ရာထီးနဲ႔ ေလွ်ာက္တတ္တဲ့ငါ့ကို သြားေလရာ ထီးအျမဲပါတဲ့ မင္းက အျပစ္ဆိုခ်င္လိမ့္မယ္။ ေက်းဇူးပါ။ ငါကမင္းနဲ႔ ရင္ခုန္သံခ်င္းပဲတူခ်င္တာေလ။ ခံယူခ်က္နဲ႔ ဘ၀အျမင္မွာေတာ့ နားလည္မႈနဲ႔ လြတ္လပ္စြာ သေဘာကြဲလြဲခြင့္ျပဳပါ ခ်စ္သူ။

ေက်ာင္းက ငါထိုင္ခဲ့တဲ့ ခုံလးမွာထိုင္ၾကမယ့္သူေတြ မင့္နာမည္ေလးကိုေတာ့ ေတြ႔ဖူးၾကမွာပဲ။

“ဘာလို႔ေနာက္ကလိုက္လာတာလဲ”

ေ႐ွ႕ကိုခ်ည္းပဲမေလွ်ာက္ပါနဲ႔၊ ေနာက္ကိုလည္း တစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့ ေမွ်ာ္ၾကည့္လွည့္ပါ။ မင့္ေျခရာေဘးမွာငါေရးထားတဲ့ နာမည္ေလး ငါေရးခဲ့တဲ့ နာမည္ေလး ေတြ႔ရတာေပါ့။ ငါတို႔ကူခဲ့ၾကတဲ့ေခ်ာင္းေလးေတာင္ “ေကာ”ေနၿပီ။ ငါတို႔ေကာ ဘယ္ေလာက္တည္ျမဲၾကမလဲ။ မိုးအက်မွာ ဆိုးျပတတ္တာကလြဲလို႔ သူငါတို႔အေပၚတာ၀န္ေက်ခဲ့ပါတယ္။ ငါတို႔ေကာ ဘယ္သူ႔အေပၚ ဘယ္ေလာက္တာ၀န္ေက်ခဲ့ၿပီလဲ..? ဒါေပမယ့္ ငါျပန္ေရာက္ရင္ သူ႔က်ဆုံးခန္းကို မျမင္ခ်င္ဘူးဟာ။

“ငါသြားေတာ့မယ္”

ငါေခါင္းညိမ့္ျပခဲ့တယ္။ ေအးေလ၊ ခြဲခြာခ်ိန္မွာ ဘယ္စကားက အေကာင္းဆုံးဆိုတာ ငါမွမသိတာ။ ေနာက္က်ရင္ေတာ့ ငါတတ္လာမွာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ၾကည္ၾကည္စင္စင္ မျပံဳးႏိုင္သေ႐ြ႕ မခ်ိျပဳံးေတာ့ ျပဳံးမျပခ်င္တာလည္း ပါမွာေပါ့ေလ။

“ေမြးေန႔မွာေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ”

“ေဆးေရာင္လွလွျခယ္ၾကမယ္”ဆိုတဲ့ စာသားေလးကို ယုံစားလိုက္တာ၊ ငါ့စာအုပ္ေလး အစြန္းစြန္းအထင္းထင္းနဲ႔။ “ေသတစ္ေန႔ေမြးတစ္ေန႔တဲ့” တစ္ေန႔ပဲေမြးၿပီး တစ္ဘ၀လုံးေသခဲ့ရတဲ့ ငါ့အတြက္ေတာ့ သိပ္မမွန္သလိုပဲ။ ေလာကႀကီးတစ္ခုလုံးက ခၽြင္းခ်က္ေတြခ်ည္းပဲလားေတာင္ ထင္မိတယ္။

“ဒါကေတာ့ နင္ကစိတ္ေပ်ာ့တာကိုး”

မင္းနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ အရာရာကို ႐ိုးသားစြာ ခံယူမိတာ အျပစ္လား။ ထိုးမယ့္ဆင္ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ မင္း၀င္သာ႐ုံလမ္းဖြင့္ေပးတာပါ။

“ဒီအေၾကာင္းေတြေျပာမွာဆိုရင္ ငါဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္”

စိမ္းကားတယ္ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိ၊ ဥေပကၡာဆိုတာ ဘာမွန္းမသိ၊ မင့္အၾကည့္ေတြကတင္ ေႏြးေထြးမႈကို ဖန္တီးယူတတ္တာ ငါေတာ္လို႔ေပါ့။

“ဒီမွာလာၾကည့္လဲ့၊ ခိုေလးေတြ”

ျပတင္းေပါက္ေလးတစ္ခုကို ခ်စ္ဖူးတယ္။

“နင္သိလား၊ ဒိန္ခ်ဥ္ဆိုတာ ႏြားႏို႔နဲ႔ သံပုရာေရ ေရာထားတာမဟုတ္ဘူးဟ၊ ေပါင္းစည္းမႈတိုင္းက ရလဒ္ေကာင္းေတြထြက္လာမယ္မထင္နဲ႔”

ေကာင္းကင္က ၾကယ္မရရင္၊ ေရထဲကၾကယ္ေတာ့ မလိုခ်င္တဲ့ ငါ့ရဲ႕ေခါင္းမာမႈလည္း ပါတာေပါ့။

“မခ်စ္ဘူး”

…………………… …………… ……………..။

…..*x*….***

%(…….)…………..။

“ဟင့္အင္း၊ ငါအဲဒါမ်ဳိးေတြမဖတ္တတ္ဘူး”

“နင္ေပးတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးကို ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေပးဖတ္ေတာ့ ေကာင္းတယ္တဲ့”

“ႏိုးၿပီလား၊ ငါသြားေတာ့မယ္ေနာ္”

“ဒါမ်ဳိးေတြ ငါစိတ္မ၀င္စားခ်င္ေသးဘူးဟာ”

ေနတစ္လွည့္၊ လတစ္ခါနဲ႔ ငါဘ၀မွာ ထြန္းခ်င္တိုင္းထြန္း၊ သာခ်င္တိုင္းသာ။ နင့္စိတ္သံကို ငါမဖတ္တတ္ေတာ့တာ ၾကာပါၿပီ။ မင္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ေရာင့္ေရာင့္ရဲရဲ ေတြးတတ္လာလို႔ေတာ့လားမသိဘူး၊ ငါနည္းနည္း သက္သာလာၿပီ။ ေဆးေတာ့မွန္မွန္မေသာက္ျဖစ္ဘူး။ ငါအ႐ူးပဲခံလိုက္ေတာ့မယ္။ ငါ့ကိုေတြ႔ေတာ့ နင္ႏွာေခါင္း႐ႈံမွာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေလ။ နင္က မျပည့္၀တဲ့မိန္းကေလးမွမဟုတ္တာ။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေတာ့ ဂ႐ုဏာမ်က္၀န္းေတြ သယ္မလာနဲ႔။ ငါ့ခ်စ္သူက မိုးေပၚမွာ။ ဟိုး…ေထာင့္မွာေတြ႔လား ေသာၾကာၾကယ္၊ သူကအဲဒီမွာေနတာ။ ညညက် ေသာၾကာၾကယ္က,တဲ့ရထားနဲ႔ ငါ့ရင္ခြင္ထဲဆင္းလာမွာ…။ ျပန္ခါနီး ကတိေတာင္းရင္ -

“ မိုးပဲေစြေစြ၊ ႏွင္းပဲေႂကြေႂကြ၊ ေႏြပဲေရာက္ေရာက္

နင့္ေမတၱာကို ငါေမွ်ာ္လင့္သြားမွာပါ

အမွားျပင္ဆင္ခ်က္ထည့္မရတဲ့

ဘ၀သတင္းစာမွာ

ငါ့နာေရးေၾကညာပါသည္အထိေပါ့…” လို႔ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္႐ြတ္ျပရဦးမယ္။

ကဲေျပာရတာေမာၿပီ ျပန္ေတာ့ဗ်ာ။ ခဏေနသူလာေတာ့မွာ..။

“ေပ်ာ္ေအာင္ေနေနာ္၊ က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္”

အာဗ်ာ ျပန္ပါေတာ့ဆိုေနမွ။

“ငါ့ကိုခြင့္လြတ္ပါဟာ….”

ျပန္ေတာ့!!!!!

5 comments:

ဒ႑ာရီ said...

အရူးစာ လို႔ ေရးထားေပမယ့္ ... ေမာင္ေလးရဲ႕ ခံစားခ်က္ ေလးကို ဖတ္လိုက္ရတာလို႔ ခံစားလိုက္မိတယ္ေနာ္။ အမွန္ေတာ့ လူဆိုတာ တမ်ိဳးစီေတာ့ သူ႕အတၱနဲ႔သူ ရူးေနၾကတာပဲေလ...။
ထာ၀ရ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစ...။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

~ဏီလင္းညိဳ~ said...

ေ၀လင္းေရ...
“နင္သိလား၊ ဒိန္ခ်ဥ္ဆိုတာ ႏြားႏို႔နဲ႔ သံပုရာေရ ေရာထားတာမဟုတ္ဘူးဟ၊ ေပါင္းစည္းမႈတိုင္းက ရလဒ္ေကာင္းေတြထြက္လာမယ္မထင္နဲ႔”

ဆိုတဲ့ စာေလးကို..သေဘာက်မိတယ္...။ အေတြးေလးေတြ ဆန္းသစ္တယ္...။ အေပၚက...ညီမ ဒဏၰာရီေျပာသလိုပါပဲ...။ ခံစားေပးသြားတယ္ေနာ္ညီေလး...။

ခင္မင္တတ္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ

Moe Tain Nyo said...

ခံစားခ်က္ေတြ မွ်ေ၀ခံစားသြားပါတယ္ဗ်ာ။

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

အဲလိုစာေလးေတြ ေရးတတ္ခ်င္တယ္ ၊ လက္ခ်င္းလဲရမလား၊ ေခါင္းခ်င္းျဖဳတ္လဲရမွာလား၊ ဒါမွာမဟုတ္ ရင္ဘတ္ခ်င္းလား......:D

loverstar said...

အရူးစာကို အရူးမတစ္ေယာက္လာဖတ္ပီး ရူးသြားတယ္ ေကာင္းလိုက္တာေနာ္..စာသားေလးေတြ...