Wednesday, December 16, 2009

ဘာေတြမ႐ွိလို႔ မျဖစ္ဘူးလဲ…?

မေန႔က မီးပ်က္သြားပါတယ္။ သတင္းထူးဆိုၿပီး ပို႔စ္တစ္ခုတင္လိုက္လို႔ ဘာမ်ားလည္းဆိုၿပီး လာၾကည့္တဲ့သူေတြကို အားနာပါတယ္။ J ဒီမွာကေတာ့ တကယ္ထူးတာကိုးေလ။ ဒါေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္း၀င္းတစ္ခုပဲပ်က္သြားတာ။

မီးပ်က္တာဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ အရင္ဦးဆုံး သြားေရးလာေရး ဒုကၡေရာက္သြားပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ေတာ့ မီးပ်က္သြားရင္ ဘာလုပ္လဲ။ မီးစက္႐ွိတဲ့အိမ္က မီးစက္ႏိုးပါတယ္။ အင္ဗက္တာ႐ွိတဲ့အိမ္က အင္ဗက္တာ။ ေနာက္ဆုံးဘာမွာမ႐ွိေတာင္ ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးေတာ့ ထြန္းလိုက္တာပါပဲ။ ဟိုနားဒီနားသြားမယ္။ ရတယ္ေလ အိမ္တစ္အိမ္မွာ ဓါတ္မီးတစ္လက္ေတာ့ ႐ွိတာပဲ။ ဓါတ္မီးေလး တ၀င္း၀င္းနဲ႔ေပါ့။ ဒီမွာက်ေတာ့ မီးက ဘယ္တုန္းကမွ မပ်က္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဒီမွာ ဖေယာင္းတိုင္မေရာင္းပါဘူး။ ေရာင္းတဲ့ဖေယာင္းတိုင္ဆိုတာကလည္း အလွထြန္းတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ေလာက္ပဲ ႐ွိတာေလ။ အဲဒီဖေယာင္းတိုင္မ်ဳိးကလည္း ပြဲတစ္ခုခု႐ွိမွ ၀ယ္ထားၾကတာဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ဖေယာင္းတိုင္ မ႐ွိပါဘူး။ ေနာက္ဓါတ္မီး၊ ထူးၿပီး ေျပာစရာလိုမယ္မထင္ဘူး။ ဓါတ္မီးလည္း ဘယ္အိမ္မွမေဆာင္ပါဘူး။ တကယ္လည္း လိုမွမလိုတာ။ ဒါေပမယ့္ မေန႔ကလို ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲ ျဖစ္လာေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ ဘာမွျပင္ဆင္ၿပီးသားမ႐ွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဆာင္က ၅ ထပ္႐ွိပါတယ္။ ၃ ထပ္က လူေနတာ။ က်န္တဲ့ ႏွစ္ထပ္ကေတာ့ စာသင္ခန္းေတြပါ။ တစ္ထပ္ကေန တစ္ထပ္ဆင္းဖို႔ ဘာမွမျမင္ရပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဒီမွာက ညေန၄နာရီေလာက္ဆို ေမွာင္ၿပီ။ ဘာမွမျမင္ရေတာ့ဘူး။ အားလုံးဓါတ္မီးကမ႐ွိမီးကေမွာင္နဲ႔ အေပၚထပ္ေအာက္ထပ္ဆင္းဖို႔ လက္ကိုင္ဖုန္းကမီးနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ထမင္းစားေတာ့ (ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေက်ာင္းကေကၽြးတာပါ) စားရိပ္သာသြားေတာ့ မီးမ႐ွိလို႔ ခါတိုင္းထက္ တစ္နာရီ ေနာက္က်ၿပီးမွာေကၽြးပါတယ္။ စားရိပ္သာကလည္း လွ်ပ္စစ္နဲ႔ ခ်က္တာကိုး။ သူတို႔က ထင္းလည္းမသုံး၊ မီးေသြးဆိုတာကလည္း အသားကင္တဲ့အခါေလာက္ပဲသုံးတာဆိုေတာ့ ဘာမွအဆင္သင့္မ႐ွိပါဘူး။ အဲည၉နာရီ စားတဲ့အခါက်ေတာ့လည္း သူတို႔ အေခၚ "မက္ကာေလာင္း" ၊ (ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခါက္ဆြဲနဲ႔ ဆင္ပါတယ္။ ပုံစံကေတာ့ မုန္႔ေႂကြေစ့နဲ႔တူမယ္ထင္တာပဲ၊ ေရေႏြးနဲ႔ ျပဳတ္စားရတာမ်ဳိးပါ) ကို အသားနဲ႔ ေရာထားတဲ့ဟာ ေကၽြးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အထင္ေတာ့ ဘယ္က အပင္ေတြခုတ္ၿပီး မီးဖိုတယ္မသိပါဘူး သစ္စိုေတြဆိုေတာ့ မီးခိုးနံ႔ နံေနပါတယ္။ အဲဒီတစ္ခြက္နဲ႔ ေပါင္မုန္႔ေထာပတ္သုတ္ကိုပဲ ႀကိတ္မွိတ္စားခဲ့ရပါတယ္။ စားဖူးသမွ်ထဲမွာေတာ့ အဆိုးဆုံးပါပဲ J ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဆို ဒီဒုကၡမ်ဳိး ဘယ္ၾကံဳမလဲေနာ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြက မီးပ်က္တာေလာက္ကေတာ့ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္ ေျပာပါလိမ့္မယ္။ J

ဒီမွာကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတာက ဒီကလူေတြအတြက္ ခုေခတ္ႀကီးမွာလွ်ပ္စစ္ဆိုတာ မ႐ွိလို႔ကို မျဖစ္တဲ့ အရာတစ္ခုျဖစ္ေနပါၿပီ။ ပစၥည္းတစ္ခုကို မ႐ွိမျဖစ္ဘူးေျပာလို႔ ေ႐ွးကလည္း မ႐ွိပဲေနခဲ့ၾကတာပဲေျပာလို႔ မျဖစ္ဘူးဆိုတာပါ။ ေ႐ွးတုန္းက မ႐ွိပဲေနခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လဲ..? ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခုမ႐ွိရင္ ဘာျဖစ္သြားမလဲ….? ခုျဖစ္ရပ္ေလးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းတစ္ခုေလးပဲ ျဖစ္တာပါ။ တကယ္လို႔ တစ္ၿမိဳ႕လုံးမ်ား ပ်က္သြားရင္…။ မေတြး၀ံ့စရာပါ။ ပထမဆုံး လွ်ပ္စစ္မ႐ွိတဲ့အတြက္ သုညေအာက္ေအးတဲ့ ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ( ခုစာေရးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အႏႈတ္ ၃၁ ဒီဂရီ ႐ွိပါတယ္) heater ေတြအလုပ္အလုပ္မလုပ္ႏို္င္တဲ့ အတြက္ လူေတြ ေသႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက မီးပိြဳင့္ေတြ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္၊ ညေနေမွာင္တာ ေစာတဲ့အတြက္ လမ္းမီးမေပးႏိုင္၊ ေျပာရင္ မကုန္ႏိုင္ဖြယ္ရာပါ။ မ်ားမ်ားမဟုတ္ပါဘူး သုံးေလးရက္ေလာက္မ်ား ပ်က္မိရင္ ဆႏၵမ်ားျပကုန္ၾကမလားပဲ..။ သူတို႔မွာ ဒီအေျခအေနအတြက္ ျပင္ဆင္ထားမႈမ႐ွိပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူေနမႈဘ၀မွာ တစ္စုံတစ္ခု၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ မ႐ွိမျဖစ္ေလာက္အထိျဖစ္လာၿပီး၊ ႐ုတ္တရက္ အဲဒီအရာ အဲဒီလူမ႐ွိေတာ့ရင္ လူေနမႈဘ၀ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္သြားတာမ်ဳိးေတြၾကံဳေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ အစစအရာရာ မိဘက လိုက္လုပ္ေပးေနတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ၊ ႐ုတ္တရက္ မိဘတိမ္းပါးသြားတဲ့အခါ အခက္အခဲအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ၾကံဳရမွာပါပဲ။ ကုေဋ႐ွစ္ဆယ္သူေဌးသားမြဲသြားတာဟာ သူပညာမတတ္လို႔ဆိုတာထက္ သူ႔မွာမိဘေတြမ႐ွိေတာ့ရင္ဆိုတဲ့ ျပင္ဆင္ေတြးေတာထားမႈမ႐ွိလို႔ လို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ပညာမတတ္တိုင္း မြဲသြားမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မထင္ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးၾကည့္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ တစ္စုံတစ္ခု၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္စုံတစ္ရာဟာ မ႐ွိမျဖစ္ေလာက္ေအာင္ အေရးပါေနၿပီလားလို႔။ တကယ္လို႔ အဲဒီအရာမ်ားမ႐ွိေတာ့ရင္ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ဳိးေတြ ရင္ဆိုင္ရႏိုင္မလဲ။ အဲဒီအတြက္ ဘယ္လိုျပင္ဆင္မလဲ။

ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔ပါတယ္။ မ႐ွိလို႔မျဖစ္တာေတြ၊ မိဘ၊ က်န္းမာေရး၊ ေငြေၾကး စသျဖင့္ေပါ့..။ ဘယ္လိုျဖင္ဆင္ထားရမလဲဆိုတာေတာ့ ခုထိအေျဖမထြက္ေသးပါဘူး…

ကဲ..ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ေကာ………………………?
(PS. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မီးပ်က္သြားတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္သြားတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ မဂင္းရလို႔.. :)။ ဒါေလးလဲ မ႐ွိလို႔ မျဖစ္ဘူးဗ်..)

7 comments:

ေန၀သန္ said...

မီးပ်က္ရင္လား... လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြား.. သူငယ္ခ်င္းေပါင္းသင္းမ်ားနဲ႕ စကားမ်ား... မီးလာရင္ေတာင္ ျပန္မသြားခ်င္... ဟီးဟီး...

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ေလးေလးနက္နက္ ေတြးၿပီးေရးထားတဲ့ ပို႔စ္ေကာင္းတခုပါပဲ...

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ေလးေလးနက္နက္ ေတြးၿပီး ေရးထားတဲ့ ပို႔စ္ေကာင္းတခုပါပဲ.....

~ဏီလင္းညိဳ~ said...

ညီေလးေရ...
တခ်ိဳ႕ဟာေတြက necessary ေတာ့ ျဖစ္သင့္တယ္...။ essential ေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ အစ္ကိုေတာ့ထင္တယ္... ဘာေတြပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေနခဲ့ေပါ့ေနာ္...။ ျပင္ဆင္သင့္တာကေတာ့ အဓိကအေနနဲ႔ဆိုရင္ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ခံစားခ်က္ပဲ... လို႔ထင္တယ္ေလ...။
မီးပ်က္သြားတာ... ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္သြားမွာပဲေနာ္...။
အရမ္းေအးတယ္ဆို.. က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ဦးေနာ္..ညီေလး...။

ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ

မိုးခါး said...

ေတြးရင္ေတာ့ ဘယ္အရာမွ မရွိလို႕ မျဖစ္ပဲေနာ္
တကယ္မရွိပဲဆိုလည္း အင္း ... ၾကာေတာ့လည္း ေနသားက်သြားမွာပဲ ထင္တယ္ :D

Khyl said...

ျဖစ္ရေလတယ္... ေဝလီေဝလင္းရယ္...

ညလင္းအိမ္ said...

မွန္ပါ႔ဗ်ာ..မွန္ပါ႔ဗ်ာ...
ေလးေလးနက္နက္ေတြးျပီး ေရးတတ္တယ္ဗ်ာ...
တကယ္ခ်ီးက်ဴးတယ္...

ခင္မင္မႈျဖင္႔
ညရဲ႕ေကာင္းကင္