ေရ...

ကမာၻႀကီးတစ္ခုလုံးကို ေရလြမ္းခဲ့ဖူးတယ္တဲ့။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ခုခ်ိန္မွာ သူ ကမာၻႀကီးတစ္ခုလုံး ေရလြမ္းေစခ်င္မိတယ္။

တကယ္။ ခုခ်ိန္မွာ ဘယ္နည္းနဲ႔ေသခ်င္လည္း ေမးလာရင္ သူေရႏွစ္ၿပီးေသဖို႔ကိုပဲ ေ႐ြးခ်ယ္မိမွာ အမွန္ပင္။ အေမ့ထံမွ တိုးညွင္းေသာ ေခ်ာင္းဆိုးသံေလး ထြက္လာသည္။ သူဘာလုပ္ရမွာတဲ့လဲ။ ခုခ်ိန္မွာ ေရနဲ႔တူတာဆိုလို႔ ငိုလွ်င္ပင္ မ်က္ရည္ထြက္ဖြယ္မျမင္။

ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ။ သစၥာမ႐ွိလိုက္တဲ့မိုးႏွယ္..။ တစ္ေနကုန္ မိုး႐ြာဖို႔ေနေနသာသာ တိမ္ကေလး တစ္စေတာင္တက္မလာဘူး။ ေနကလည္း ပူလိုက္တာမွ ကၽြတ္ေနတာပဲ။ မီးထေတာက္မလား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ ( ဂ်ဳိေဇာ္၏ အ႐ုပ္တြဲလဲ၊ ငုတြဲလဲမွ..)

ခပ္တည္တည္၊ ခပ္ခန္႔ခန္႔ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ရေတာ့ သူအားတက္သြားမိသည္။ သူ႔ဟာနဲ႔သူ စမ္းတ၀ါး၀ါး ႐ွာေနတာထက္စာလွ်င္ ေမးၾကည့္တာက ပိုနီးစပ္မည္ဟုလည္းေတြးမိသည္။ တ႐ိုတေသပင္ သူေျပာပါသည္။

“အစ္ကို ေရေလးမ်ား ရႏိုင္မလားမသိဘူး”

“ေဩာ္..ေအးညီ၊ အဟမ္း...ဒါကဒိီလို႐ွိတယ္ ညီရ။ လူဆိုတာ ေရေသာက္ခ်င္မွ ေရရွာလို႔မရဘူးကြ။

ကိုယ္ပိုင္ေရတြင္းတစ္ခုေတာ့ရွိသင့္တယ္။ေလာကႀကီးမွာ"ခုေရတြင္းတူးခုေရၾကည္ေသာက္"ခ်င္လို႔မရဘူးကြ။

မွတ္ထားေပါ့ညီရာ။ေအး...ေအး သြားသြားကိုယ့္မွာေတာ့ေရမရွိဘူးကြ။ေရတြင္းတူးခ်င္ရင္ေတာ့ကိုယ္ကိုေျပာ

ဟုတ္ၿပီလား ကိုယ္လည္းဟိုဘက္ရပ္ကြက္ကေရတြင္းတူးဖို႔ငွားထားလို႔ သြားလိုက္ဦးမယ္။”

သူ႔ေရွ့ထြက္ခြာသြားေသာ ထိုသူ၏ ေက်ာျပင္ကိုစိတ္ရႈပ္စြာၾကည့္ေနမိသည္။ဘာေျပာသြားပါလိမ့္သူစဥ္းစားမ

ေနႏိုင္ပါ။ဆက္လက္ထြက္လာခဲ့သည္။သူေတာ္စင္လိုလိုလူတစ္ေယာက္ႏွင့္ေတြသည္။သူကေတာ့ကူညီလိုစိတ္

ရွိေကာင္းပါရဲ့ဟုေတြးမိသည္။

                       "အဘ....ေရေလးမ်ားကူညီႏိုင္မလားမသိဘူး"

       "ကေလး...အဘကိိိုယ္တိုင္ေရရွာေနသူပါ။ရင္ထဲကေဒါသမီး၊ေလာဘမီး၊ေမာဟမီးေတြကိုၿငိမ္းဖို႔ ေရလိုက္

ရွာေနတာ ႏွစ္ေပါင္း၂၀ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။အဘလည္း မကူညီႏိုင္ဘူးကြဲ႔။"

                 ေရွ့ဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့ မ်က္မွန္ထူထူ၊စာအုပ္ခ်ိဳင္ၾကားညွပ္ကာ လမ္းေလွ်ာက္ေနသူတစ္

ေယာက္ကိုေတြရသည္။သူဇြဲမေလွ်ာ့တမ္းထိုသူ႔ထံသြားေရာက္ခ်ဥ္းကပ္မိျပန္သည္။

                      "  အစ္ကို, 'ေရ'..."

                'ေရ'လား...?။ဟား....ဟား မင္းငါနဲ႔လာေတြ႔တာကံေကာင္းတာပဲကြ။ ထိုသူ႔စကားေၾကာင့္သူအားတက္မိသည္။ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္ ေရ ,ရေခ်ၿပီဟုလည္းေတြးမိသည္ ထိုသူကဆက္ေျပာသည္။

               “ မင္းကေဖာင္စီးရင္းေရငတ္ေနတဲ့ေကာင္ပဲကြ။ ေရဆိုတာဘာလဲသိလား ဟိုက္ဒရိုဂ်င္ႏွစ္ဆနဲ႔

ေအာက္စီဂ်င္တစ္ဆေပါင္းလိုက္ရင္ေရျဖစ္တာပဲကြ။ မင္းအခုရွဴေနတဲ့ေလထုထဲမွာ ေအာက္စီဂ်င္လည္းရွိ

တယ္ ဟိုက္ဒရိုဂ်င္လည္းရွိတယ္။ မင္းအခုက အဲဒါကိုေပါင္းစပ္ေပးရံုပဲ။ေရလိုက္လြဲမေနပါနဲ႔ကြာ။ သိသူေဖာ္စား၊မသိသူေက်ာ္သြားကြ။ ငါကေတာ့ သြားၿပီ။ ႀကိဳးစားလိုက္ေပဦး..။”

သက္ျပင္းပဲခ်မိေတာ့သည္။ေရေတာင္းတဲ့ လူကိုေရအေၾကာင္းပဲလာေျပာေနၾကသည္။ သူတို႔ရဲ့စကားလံုးေတြကိုေသာက္သံုး၍ရလွ်င္ေတာ့မဆိုးပါ။ ေရကဘာလဲ။ အသက္လား?ဘ၀လား? ဆာေလာင္မႈေျဖသိမ့္ဖို႔လား?၊ သန္႔စင္ဖို႔လား?၊ တိုက္စားဖို႔လား?၊ ဖ်က္ဆီးဖို႔လား?၊ ဖန္တီးဖို႔လား? ေရတစ္ခြက္က လူတစ္သက္ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ လႈိင္းတစ္ခ်က္ကလည္း လူ႔အသက္ျဖစ္ႏိုင္သည္ပဲ။ သူ ေတာင္းဆိုတာက ၾကယ္တစ္ခင္း နဲ႔ လမင္းတစ္ရာမဟုတ္ပါ။ ျမင့္ျမတ္လွပါသည္ဆိုေသာ လူသားတို႔ထံမွ ေရေလးတစ္ခြက္သာျဖစ္ပါသည္။

       ထိုစဥ္ သူ႔လက္ဖမိုးေပၚသို႔ ေရတစ္စက္ က်လာသည္။မေရွးမႏွာင္းပင္ ေနာက္တစ္စက္၊ ၿပီးေနာက္တစ္

စက္၊ တစ္စက္ၿပီးတစ္စက္...

     "မိုး" ဟုတ္တယ္ သူ၀မ္းသာ အားရရယ္ေမာမိသည္။

  “ မိုး ရြာၿပီကြ ဟား...ဟား။”

သို႔ေသာ္ မိုးက....! သူ႔ရယ္သံက လမ္းခုလတ္မွာပဲ ရပ္တန္႔သြားရသည္။သူ႔မ်က္လံုး အစံုကမ်က္ရည္တို႔ စီးက်

ကာ မိုးနဲ႔ေရာသြားသည္။ သူ ဆက္လက္ရပ္တည္ ႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ဘဲ ဒူးေထာက္ က်သြားသည္။ ရူးသြပ္စြာ

ေအာ္ဟစ္မိသည္။

     “ မျဖစ္သင့္ဘူး....။ဟင့္အင္ မျဖစ္ရဘူးကြာ...။” သူ တစ္ေလွ်ာက္လံုးေမွ်ာ္လင့္လာခဲ့တဲ့ မိုး က “ မိုးခါး” တဲ့လားကြယ္။

                                           မျဖစ္....သင့္ဘူး....။

မွတ္ခ်က္။    ။ကၽြန္ေတာ္သည္ ေရေသာက္ရန္ေရ ရွာေနသူမဟုတ္ပါ။

                     ေရတိုက္ရန္ ေရ ရွာေနသူသာျဖစ္ပါသည္။