Wednesday, November 11, 2009

ျဖစ္တတ္တယ္....

ဘာလိုလိုနဲ႔ ဒီေရာက္တာေတာင္ တစ္ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီ။ မွတ္မိပါေသးတယ္။ မႏွစ္က ဒီလိုအခ်ိန္ပဲ ဒီေရာက္တာ။ ေရာက္ခါစ စကားကလည္းတစ္လုံးမွမတတ္။ ေရာက္ၿပီး တစိပတ္ေလာက္ပဲရွိမယ္နဲ႔တူပါတယ္။ ေဆးစစ္ရမယ္ေပါ့။ ေဆးခန္းကိုလြတ္တယ္။ ေရာက္ကာစအဖြဲ႔လည္းျဖစ္၊ အရင္စီနီယာကလည္းမရွိေတာ့ လာအိုက 2nd year တစ္ေယာက္ကို ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ (ထည့္ေပးလိုက္တာက စကားျပန္သေဘာမ်ဳိးနဲ႔၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔လာအိုက အိမ္နီးခ်င္းလည္းျဖစ္၊ သူတို႔အျမင္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ႐ုပ္ခ်င္းလည္းဆင္တာကိုး၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္စကားေပါက္မယ္ထင္ေနတာ။) ကၽြန္ေတာ္တို႔က မသိဘူး သူနဲ႔လိုက္သြားဆိုေတာ့ လိုက္သြားလိုက္တာပဲ ဘာလုပ္ရမယ္မွန္းလည္းမသိေသးဘူး။ အဲဒီမွာေဆးခန္းေရာက္ေတာ့ ဆရာ၀န္မနဲ႔ေတြ႔တယ္။ (ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလး...ဟီး)။ အဲဒီမွာ ဆရာ၀န္မကေမးပါေလေရာ။ နားမလည္ဘူး။ ေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ႔ နားမလည္မွန္း သိသြားတယ္နဲ႔တူပါတယ္။ ေဘးကပါလာတဲ့ လာအိုကို ေျပာတယ္။( သူကေတာ့ ေရာက္တာသုံးႏွစ္ေတာင္ရွိၿပီဆိုေတာ့ နားလည္တာကိုး) သူကလည္းနားေထာင္..နားေထာင္၊ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျပန္ေျပာတယ္။ ႐ု႐ွားလိုတဲ့ဗ်ာ...။ နားမလည္ပါဘူးဆိုမွ။ ခက္ၿပီေပါ့။ အဂၤလိပ္လိုေျပာေပါ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း။ အဲဒီက်ေတာ့ သူကလည္း အဂၤလိပ္လိုမတတ္ဘူးတဲ့ဗ်ာ..ေကာင္းေရာ (ဒီကေကာင္ကလည္းတတ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ဒါေပမယ့္ အဂၤလိပ္လိုဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္းပါးပါးတီးမိေခါက္မိေသးတာေပါ့။)
ဒါနဲ႔ခက္ၿပီေပါ့။ ဒါနဲ႔ေနာက္ေတာ့ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ အဆင္ေျပသြားတယ္။( international နဲ႔ မရေတာ့ universal သုံးရေတာ့တာေပါ့ေလ။) အဲဒီလိုလက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ေျပာေတာ့ ေဩာ္.. အရပ္ဘယ္ေလာက္လဲ ေမးတာပဲေပါ့။ ငါးေပ၈လက္မ ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ လက္၅ေခ်ာင္းတစ္ခါ၊ ၈ေခ်ာင္းတစ္ခါ ေထာင္ျပလိုက္တယ္။ ဆရာ၀န္မမ်က္လုံးျပဴးသြားတယ္။ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ေခါင္းခါၿပီး ထပ္ေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဟုတ္ပါတယ္ေပါ့။ ေနာက္မွသေဘာေပါက္တယ္။ သူတို႔ဆီမွာက စင္တီမီတာ သုံးတာကိုး။ သိမွမသိတာေနာ့္....။ အဲ..ခက္ၿပီေပါ့။ ကိုယ့္ျမန္မာက တစ္သက္လုံး လက္မနဲ႔ ေပ သုံးလာတာဆိုေတာ့ စင္တီမီတာနဲ႔ ဘယ္သိမွာတုန္း။ ေနာက္မထူးပါဘူးဆိုၿပီး ပါလာတဲ့ လာအိုနဲ႔ တိုင္းၿပီး ခန္႔မန္းေျခထည့္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီမွာ တစ္ခုေတာ့ အဆင္ေျပသြားတယ္။ ေနာက္တစ္ခုထပ္ေမးတယ္။ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ ေျပာၿပီး ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကိုေမးတာပဲေပါ့။ ေျပာလိုက္တယ္ ၁၃၀ ေပါ့။ ဆရာ၀န္မ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မ်က္လုံးျပဴးျပန္ေရာ။ သူတို႔ဆီမွာက ကီလိုသုံးတာကိုး။ ေနာက္သူလည္း မထူးပါဘူးသေဘာနဲ႔ သူ႔ဟာနဲ႔သူ မွန္းျဖည့္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ေမြးေန႔ေမးတာ။အဲဒီမွာျပႆနာတက္တာပဲ။ ေမြးေန႔ဆိုေတာ့ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ လည္း သူဘယ္လိုျပရမလဲ စဥ္းစားမရဘူးထင္ပါရဲ႕ ေတာ္ႀကီးစဥ္းစားေနတာ ၿပီးေတာ့မွထေအာ္တယ္။ Happy birthday to you! တဲ့ သီခ်င္းေကာက္ဆိုတယ္။ ေအာ္..date of birth လို႔ေျပာဖို႔ကို သီခ်င္းဆိုျပရတယ္ သူ႔ခမ်ာ..။
မွတ္မွတ္ရရပါပဲ....။ ဒီမွာ အဂၤလိပ္စကားသုံးမရပါလားဆိုတဲ့ ပထမဆုံး သင္ခန္းစာေပါ့..။

2 comments:

Unknown said...

ဖတ္ၿပီး ျပံဳးမိတယ္ တခါတေလ စိတ္ညစ္စရာကေန ခုျပန္ေတြးရင္ ရီစရာေလးျဖစ္သြားတတ္တာကုိပါ
အဲ့တုန္းကေတာ့ အေတာ္စိတ္ညစ္ခဲ့ရမွာပဲ
ဒါေၾကာင့္ ေျပာၾကတာေနမွာ
This too will pass လုိ ့

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

ဒီပို႕စ္ေလးကို ၁ႏွစ္ေက်ာ္မွ လာဖတ္ၿဖစ္တယ္..။
ၿဖစ္တတ္ပါတယ္...။
အခုေတာ႔ ရရွားလို ေတာ္ေတာ္ႀကြမ္းေနၿပီေပါ႔..ဘာသာၿပန္ ဝတၳဳေတြေတာင္ ေရးေနၿပီပဲ...။