အလြမ္းေျပ..

ဒီေန႔ အျပင္သြားရင္းနဲ႔ ႐ွား႐ွားပါးပါး သရက္သီးေတြေတြ႔လို႔ ၀ယ္လာခဲ့တယ္။ ႏွစ္လုံးထဲပါ။ ျမန္မာေငြနဲ႔တြက္ရင္ေတာ့ တစ္လုံးကို ၁၆၀၀ ေလာက္က်မယ္နဲ႔တူတယ္။ အိမ္မွာ သရက္သီးေပၚခ်ိန္ဆို အမုန္းစားေနရတာ။ ဒီေရာက္မွပဲ ဒီေစ်းေပးၿပီး စားရတယ္။ ဒါေတာင္ဒီကထြက္တဲ့အသီးမဟုတ္ဘူး။

တျခားႏိုင္ငံက ပို႔တဲ့အသီးေတြ။ ၿပီးေတာ့ ေစ်းၾကီးလို႔ ေကာင္းလားဆိုေတာ့လည္း အဲေလာက္ႀကီးေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး။ ေရနံသီးလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔။ ဒါေပမယ့္ မစားရတာပဲ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္႐ွိၿပီဆိုေတာ့ အလြမ္းေျပေပါ့။ အားလုံးလည္း အလြမ္းေျပေပါ့ေနာ...။ၾကည့္ၾကပါဦး။ (တကယ္ကေတာ့ ႁကြားတာ..ဟီး)

ေစာင္းလ်ားသီးလည္းေတြ႔တယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာေငြနဲ႔ တစ္လုံးကို ၃၆၀၀ ေလာက္ဆိုေတာ့ မစားေတာ့ဘူးလို႔ ..ဟီး ေခၽြတာေရးေလ။ ဟုတ္တယ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဆို ေရာင္းရင္ ဘယ္သူမွ သိပ္၀ယ္စားတာမဟုတ္တဲ့ဟာကို

ဒီမွာ သုံးေထာင့္ေျခာက္ရာဆိုေတာ့ ေတာ္ၿပီ။ တကယ္အံဩတာ။ ဘယ္ကသြင္းလည္းေတာ့မသိဘူး။ ဒီကေတာ့ မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။ ဒီေရာက္မွာ ပန္းသီးက ေဖာေဖာသီသီ စားေနရတယ္။ ေႏြရာသီဆို ၀ယ္စားစရာေတာင္မလိုဘူး။ ဆရာမေတြက သူတို႔ အပင္ကရတာေတြကို လာလာေပးေနတာ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာတုန္းက ပန္းသီးကို ေစ်းႀကီးေပးစားရတယ္။ ခုေတာ့ ေျပာင္းျပန္။ ေစာင္းလ်ားသီးကို ဒီေစ်းမ်ဳိးနဲ႔ေတြ႔ရလိမ့္မယ္ မထင္မိဘူး။

ဒီေကာင္က မင္းကြတ္သီး။ ေစ်းကသိပ္မ႐ွိပါဘူး။ ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ေလာက္ပါ။ ျမန္မာေငြနဲ႔ေလ။ ၀ယ္လာတယ္ထင္လို႔လား။ ဟင့္အင္း ကိုင္ယုံပဲကိုင္ၾကည့္လာတယ္။ ၀ယ္မစားေတာ့ဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံေရာက္မွပဲစားေတာ့မယ္။ ေစ်းႏႈန္းကို စိတ္နာတယ္။

ေခၽြတာေရးေလ။ အဲေလာက္ထိမခ်မ္းသာေသးဘူး။ :)